طراحی پیادهراه فلسطین - بابلسر
پروژه پیادهراه فلسطین در بابلسر (به طول تقریبی 400 متر)، یک نمونه بارز از مداخلهی طراحی شهری معاصر است که با هدف «بازآفرینی یک هویت شهری از دست رفته» در امتداد رودخانه بابلرود تعریف شده است. این محور، به دلیل موقعیت استراتژیکش در نقش یک «مفصل حیاتی» عمل میکند؛ ناحیه شرقی شهر (بافت قدیم، بازار و محور تجاری) را به ناحیه غربی (پلاژهای گردشگری و ساحل) متصل کرده و از این طریق، گردش اقتصادی و فرهنگی شهر را تقویت میکند.
- نام پروژه: پیادهراه فلسطین
- طراح: گروه مهندسی امید حسینیان
- طول محور اصلی: تقریبی 400 متر
- موقعیت: بابلسر، حاشیه رودخانه بابلرود
- نوع پروژه: احیای شهری، معماری منظر، و توسعه گردشگری
چالش محوری پروژه، در «آشتی دادن فضای شهری با نیازهای انسانی» بود. ما یک خیابان عمدتاً «ماشینمحور» را به یک فضای پیاده اختصاصی تبدیل کردیم. این عمل نه تنها «حق تقدم را به پیادهها بازگرداند» بلکه با ساماندهی ترافیک (بستن استراتژیک مسیر و حفظ اتصال به کوچههای مسکونی)، یک «آرامش بصری و صوتی» را به حاشیه رودخانه اهدا نمود که پیشتر تحت غلبه خودروها از دست رفته بود. ایجاد یک «پارکینگ فضای باز» در ورودی مسیر نیز، مدیریت ناوگان گردشگری و تسهیل دسترسی را ممکن ساخت.
- طراحی منظر: دیالکتیک فرم، بافت و اکولوژی
در «نظام فرمی»، شاهد یک «دیالوگ سنجیده میان فرم سیال و فرم ثابت» هستیم. استفاده از «خطوط ارگانیک و روان» در طراحی مسیر و احواض، به مثابه تقلیدی معمارانه از جریان طبیعی رودخانه است و تضمین میکند که طرح، بافت اکولوژیک پیرامون، از جمله «درختان کهنسال» موجود را در خود ادغام کند. در مقابل این سیالیت، «خطوط هندسی منظم» به فرم «طاقها و قاببندیهای مکعبی»، به عنوان عناصر ثابتی عمل میکنند که لبههای ساحلی را به «فضاهای تأمل و تماشای کنترلشده» تبدیل کرده و جلوهای معاصر میبخشند.
در انتخاب متریال، تأکید بر «کیفیت لمسی» و دوام بود. استفاده از بلوکهای نوستالیت برای کفسازی اصلی، از یک سو حس و حال پیادهراههای تاریخی را القا میکند و از سوی دیگر، بافتی مقاوم و غیرلغزنده فراهم میسازد. در راستای تعهد به «عدالت فضایی و طراحی فراگیر»، کفپوشهای دارای «بافت برجسته مخصوص نابینایان» در طول مسیر تعبیه شده است. علاوه بر این، تغییر در الگوی چیدمان نوستالیتها در اطراف نقاط عملکردی (کافهها و غرفهها) به مثابه یک «لندمارک بافتی» عمل کرده و زونها را به صورت ضمنی تعریف میکند.
- برنامهریزی، پایداری و نورپردازی حسی
پیادهراه به منظور تضمین «فعالیت شبانهروزی»، دارای برنامهریزی دائمی و موقت است. دو «ایستگاه ساماندهی قایقهای تفریحی»، توسعه گردشگری آبی و ایجاد یک مقصد توریستی جدید را ممکن میسازند. سه «کافه با طراحی مینیمال»، نقاط مکثی را برای تعامل اجتماعی فراهم میکنند. نکته بارز در پایداری، تجهیز این کافهها به «پنلهای خورشیدی» است که به عنوان یک «بیانیه بصری» از تعهد پروژه به استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر در حوزه عمومی عمل میکند. عناصر موقتی چون «گالری دیواری» نیز، پتانسیل پروژه را برای میزبانی از رویدادهای متغیر فرهنگی و هنری بالا میبرند.
سناریوی نورپردازی شبانه با هدف «هدایت منفعل» و ایجاد یک اتمسفر گرم طراحی شده است. استفاده از نورهای خطی پیوسته در حاشیه زیرین باغچهها، یک مسیر بصری با حس جریان و حرکت ایجاد میکند که از نورپردازی نقطهای خشن اجتناب میورزد. در نقاطی که نیازمند مکث و تجمع بیشتر هستند، مانند اطراف کافهها، شدت روشنایی و دمای رنگ نورهای خطی به صورت ظریف تنظیم شده تا این زونها را در سلسله مراتب بصری شبانه برجسته سازد. این رویکرد، نه تنها امنیت را تأمین میکند، بلکه به تقویت حس تعلق و حضور در فضای شهری کمک مینماید.